Υπάρχουν σαφή στοιχεία που αποδεικνύουν ότι η υπογονιμότητα επι­φέρει αρνητικές επιδράσεις στη συναισθηματική υγεία,  στην αυτοεκτί­μηση  και  στην ποιότητα  ζωής των γυναικών και  των συντρόφων τους.Εξαιτίας αυτού του προβλήματος πολλές υπογόνιμες γυναίκες (40%) βιώ-νουν έντονο στρες με μακροπρόθεσμες συνέπειες, το οποίο εκδηλώνεταισυνήθως με επεισόδια άγχους και κατάθλιψης (Lock et at., 2002).  Σκο­πός αυτής της εργασίας είναι να διερευνήσει αν οι παραπάνω αρνητικέςψυχολογικές επιδράσεις -απόρροια του προβλήματος της υπογονιμότη-τα ς- εξακολουθούν να υφίστανται εφόσον η θεραπεία υποβοηθούμενηςαναπαραγωγής οδηγήσει σε εγκυμοσύνη.  Οι ψυχολογικές παράμετροιπου εξετάζονται είναι το άγχος και η κατάθλιψη των εγκύων.Από την πλειοψηφία των ερευνών φαίνεται ότι όταν μέθοδοι υποβοη­θούμενης αναπαραγωγής έχουν επιτυχή έκβαση,  τότε τα αρνητικά συ­ναισθήματα,  όπως το άγχος,  μειώνονται  σημαντικά  και  οι  γυναίκες βι-ώνουν κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης ίδιας έντασης ή και λιγότερασυμπτώματα  κατάθλιψης,  όπως  και  οι  έγκυες του  γενικού  πληθυσμούμε  αυτόματη  σύλληψη.  Συνεπώς,  η  συναισθηματική  προσαρμογή  τουμεγαλύτερου ποσοστού εγκύων υποβοηθούμενης αναπαραγωγής είναιγενικά ομαλή στην περίοδο της εγκυμοσύνης.Η Μαία με την κατάλληλη συμβουλευτική της παρέμβαση,  την ενημέ­ρωση και την αμέριστη ψυχολογική της υποστήριξη οφείλει  να διευκο­λύνει την ιδιαίτερη αυτή ομάδα των εγκύων και των συντρόφων τους στημετάβασή τους στην εγκυμοσύνη,  στη γονικότητα και στη λοχεία.